1) De opbouw (bonusstructuur) van het netwerk staat toe dat meer (lagen) distributeurs in het netwerk zitten of ontstaan dan functioneel nodig is.

Bij een traditionele onderneming is ook een hierarchie aanwezig. Deze wordt echter op zorgvuldige wijze opgezet zodat opeenvolgende lagen in de onderneming een toenemende mate van verantwoordelijkheid dragen. De personen worden gekozen op basis van economische noodzaak en managementkwaliteiten van deze personen. Bij een piramidesysteem is het enige doel van het werven van distributeurs in principe het vergroten van de omzet in het eigen netwerk zodat hogere bonussen worden ontvangen. Trap niet in oppervlakkige smoezen als "ik wil jou helpen inkomen te genereren" en dergelijken. Je upline helpt je echt niet omdat je zo aardig bent.

Een andere eigenschap van MLM's is dat je enkel hoger komt in het netwerk door te werven. Bij traditionele ondernemingen wordt je gepromoveerd, een weloverwogen beslissing, omdat je bijvoorbeeld bepaalde prestaties levert of eigenschappen bezit (leiderschap).

2) In een willekeurig gebied is het toegestaan ongelimiteerd te werven. De bonusstructuur kan zelfs prikkels uitzenden om dit te doen.

Dit gebrek aan rayonbeperking roept interne concurrentie op, met als gevolg een lager ingeschatte "MLM kans" en/of (gepercipieerde) verzadiging. De piramide klapt hierdoor uiteindelijk in elkaar.

In de traditionele zakenwereld verspreiden concurrenten zich vaak zelfs min of meer gelijkmatig over een bepaald gebied om verzadiging tegen te gaan. Bij franchises is rayonbeperking normaal.

3) De totale bonusuitbetaling wordt gekenmerkt door Relatieve Verticale Gelijkheid (RVE).

Als bij de verkoop van een product door een "lagere" distributeur, de bonus aan de upline ongeveer gelijk of hoger is dan de bonus van de distributeur zelf, is sprake van RVE. Dit leidt onontkoombaar tot Extreme Horizontale Ongelijkheid (EHI), waarbij de top vele malen meer verdient dan de bodem.

In de traditionele retailwereld is het juist andersom: degene die de uiteindelijke verkoop maakt, verdient daar meer aan dan de lagen boven hem. De mate van beloning is gebaseerd op de mate van betrokkenheid bij de verkoop. Binnen de onderneming is de beloning gebaseerd op de waarde die iemand toevoegt (bijvoorbeeld de mate van verantwoordelijkheid) en is de verdeling veel minder scheef. Medewerkers verdienen minstens een wettelijk minimumloon.

4) De illusie van ongelimiteerde financiele groeimogelijkheden maskeert de rekenkundige werkelijkheid van beperkte mogelijkheden.

Een veelgehoorde kreet binnen MLM's is dat je zoveel kunt verdienen als je zelf maar wilt. Men impliceert dat de enorme inkomens aan de top van het netwerk voor iedereen bereikbaar zijn. De realiteit is echter dat niet iedereen dezelfde kansen heeft: hoe later men instapt, hoe lager de kans dat zo'n inkomen bereikt kan worden.

5) De MLM wordt gekenmerkt door een eerste periode van extreme groei, gevolgd door een afname van de groei (tenzij nieuwe markten worden aangeboord) en daarna een afname van de omzet.

Uiteraard is moeilijk te voorspellen hoe het patroon eruitziet als een MLM pas opgestart is. De eerste twee perioden komen echter vrij vlot na het begin.

Normaal gesproken is de groei van een onderneming stabiel en niet extreem of chaotisch, en is deze gerelateerd aan kwaliteit van het product en marketinginzet.

6) Het inklappen van de piramide wordt voorkomen door in nieuwe markten te starten.

Dit kan zijn door het introduceren van nieuwe producten of door in andere regio's (landen) te beginnen.

7) Distributeurs werven met kreten als "ground floor opportunity", "stap nu in", "dit is het moment".

De kreten moeten het doen voorkomen alsof het straks te laat is, wie nu instapt zit in de top. Vaak zijn de topposities echter al ingenomen. Grappig is dat distributeurs hiermee zelf aangeven dat het een piramide is en dat er op den duur (gepercipieerde) verzadiging zal optreden.

8) Duplicatie van inzet en investering wordt aangemoedigd om een downline te bouwen.

Distributeurs wordt geleerd dat door werving en training van downline distributeurs een groot inkomen kan worden opgebouwd. Er wordt geen of weinig aandacht geschonken aan het feit dat de bonussen voor de sponsor zelf hierdoor steeds groter worden.

9) Er wordt beloofd of geimpliceerd dat een substantieel passief inkomen kan worden opgebouwd door een beperkte tijd hard te werken, waardoor meer vrije tijd wordt verkregen.

In werkelijkheid is dit voor bijna niemand weggelegd: door het enorme verloop binnen het netwerk moet bijna continu gewerkt worden om het inkomen te laten groeien of op peil te houden. In werkelijkheid gaat het niet om passief inkomen maar om piramide-inkomen.

In andere ondernemingen ligt de nadruk op het inkomen dat je verdient door te werken, en niet op één of andere magische piramideverkoopformule. Daarnaast zou het argwaan oproepen als enorme potentiele inkomens beloofd of geimpliceerd zouden worden: als het te goed klinkt om waar te zijn, dan is het waarschijnlijk niet waar.

10) De nadruk ligt op passief / piramide-inkomen bij presentaties en zaken als video's.

Een veel voorkomend thema is de top distributeur die een prachtige villa bewoont, met een dure auto voor de deur en veel vrije tijd om met zijn gezin door te brengen. Bij presentaties wordt een duidelijke piramidestructuur voorgelegd die laat zien hoe groot de mogelijkheden zijn bij het effectief opbouwen van een netwerk.

11) Distributeurs zijn extreem gevoelig als iemand zegt dat het een piramidesysteem betreft.

Vaak worden "bewijzen" aangedragen zoals uitspraken van bepaalde instanties die aan zouden tonen dat het geen piramidesysteem is. Vaak wordt toegegeven dat andere ondernemingen wel een piramide zijn, maar deze onderneming toch zeker niet. Het bekende gezegde gaat hier vaak op: als het eruitziet als een piramide, de structuur heeft van een piramide, de uitwerking van een piramide, enzovoorts, dan is het zeer waarschijnlijk een piramide.

Traditionele ondernemingen worden zowel door de medewerkers als het publiek niet beschouwd als een piramidesysteem.

12) "Opportunity meetings" en andere wervingsmechanismen worden ingezet om anderen ervan te overtuigen dat hoge inkomens en dergelijken zeer goed mogelijk zijn.

Deze claims worden niet hardgemaakt, behalve dan met anekdote's en gemiddelde inkomens aan de top. De bulk die bijna niets verdient wordt niet genoemd. De hoge uitval wordt verklaard door uitspraken als "deze mensen waren te lui", "het is hun eigen schuld", "ze begrepen het systeem niet goed" en dergelijken. Vaak zullen deze mensen echter zeker hun best gedaan hebben, maar het moment van instappen plaatste hen gewoon onderaan de piramide.

Gewone ondernemingen nemen mensen aan op basis van economische noodzaak. Er zijn geen meetings en dergelijke nodig om mensen te overtuigen. De nadruk ligt op de (meetbare) capaciteiten van de kandidaat.

13) Er worden continu nieuwe distributeurs gewerfd om de hoge uitval te compenseren.

Opportunity meetings en dergelijken lijken een soort veehandel. De hoge uitval wordt verklaard met non-argumenten (zie nr. 12) terwijl deze in vergelijking met andere ondernemingsvormen extreem hoog ligt. Schattingen komen uit op ruim 90% per jaar, 95 tot 99% na vijf jaar.

In andere ondernemingen is er een substantieel deel dat wel slaagt. Na vijf jaar is ongeveer de helft gestopt.

14) De nadruk ligt op de zakelijke kans, in plaats van op de marktwaarde van de producten.

Er wordt veel tijd ingeruimd om het opzetten van een netwerk toe te lichten. Bonussen moedigen het werven van distributeurs aan.

Bij traditionele ondernemingen ligt de nadruk altijd op de producten.

15) Het onderscheid tussen consument en verkoper vervaagd.

In een MLM worden verkopers kopers, en kopers verkopers. Het zelf klant zijn wordt aangemoedigd om een voorbeeld te zijn voor de downline. Kopers worden benaderd om ook distributeur te worden om zodoende het eigen inkomen te verhogen.

In andere ondernemingen worden klanten niet gevraagd ook distributeur te worden. Dit gaat ook op voor franchising.

16) Het werven van distributeurs onder familie en vrienden wordt aangemoedigd.

Velen vinden het onprettig of voelen zich er diep van binnen ongemakkelijk door als hun relatie gecommercialiseerd wordt.

17) De productvraag komt vanuit de distributeurs, niet vanuit de markt.

Normaal gesproken bestaat er een marktbehoefte, waaraan ondernemingen voldoen om geld te verdienen (pull), bij MLM's is er vaak sprake van een push-strategie. Het product is in sommige gevallen zelfs totaal ondergeschikt: als er maar een product is, dan is het al best.

18) Distributeurs moeten betalen voor trainingen, materiaal als folders / bestellijsten en meetings.

In traditionele ondernemingen zijn dit soort zaken gratis voor het verkoop- en distributiepersoneel, dit zijn kosten voor de onderneming. De geldstroom is een extra inkomst voor de onderneming en soms voor topdistributeurs.

19) Het bonusschema zorgt voor een extreem scheve verdeling van de inkomsten.

Zie ook nr. 3. De nadruk ligt op extreem. In normale ondernemingen is er ook een "scheve" verdeling (de top verdient meer dan de werknemers), maar deze is ten eerste niet extreem en ten tweede te rechtvaardigen door de grotere verantwoordelijkheid die de top heeft.

20) De compensatie bij directe verkoop aan klanten is relatief laag.

Dit wordt mede veroorzaakt doordat de upline ook moet verdienen aan de verkoop. Vaak gaat het om een relatief lage directe vergoeding en/of een vrij klein bonuspercentage over de omzet van deze klanten. Er zijn enorme aantallen klanten nodig om op een redelijk inkomen te komen (vaak honderden tot duizenden). Ook dit geeft prikkels om extra inkomen op te bouwen door het werven van meer distributeurs.

In normale ondernemingen is een redelijk inkomen te verdienen door verkoop alleen.

21) Nettowinsten zijn vaak te laag om op te geven bij de belastingdienst.

Daarnaast blijven mensen vaak jaren achter elkaar doorgaan omdat de upline voorhoudt dat de inkomsten heus wel zullen komen, mits er maar hard genoeg gewerkt wordt. Er zijn zeer weinig distributeurs die na aftrek van kosten genoeg winst overhouden om deze inkomsten op te geven bij de belastingdienst. Het zal lastig zijn hier exacte gegevens over te vinden.

22) Distributeurs wordt aangepraat dat ze allemaal financieel succes kunnen behalen, als er maar hard genoeg gewerkt wordt.

De psychologie hierachter zorgt er tevens voor dat zij die falen dit aan zichzelf wijten, wat vaak onterecht is. Daarnaast is het rekenkundig onmogelijk om iedereen hetzelfde succes te laten behalen.

In traditionele ondernemingen brengen geduld en hard werk iedereen een redelijk inkomen op, altijd.

23) De bonusstructuur wordt "de beste van de industrie" of iets dergelijks genoemd.

Er worden continu nieuwe structuren bedacht, vaak zo ingewikkeld dat niemand ze uit het hoofd kan uitleggen, waarvan steeds beweerd wordt dat ze beter zijn als de anderen. In de kern komen ze echter altijd op hetzelfde neer, en zijn de effecten ervan altijd hetzelfde.

24) De producten worden "uniek", "emotioneel aantrekkelijk" of "oneindig te vervangen" genoemd.

Met name verbruiksgoederen als schoonmaakmiddelen, voedingsmiddelen, make-up en diensten als communicatie worden binnen een MLM verplaatst. De reden hiervoor is dat ze opgaan, de klant ze moet vervangen, of er oneindig gebruik van maakt. Juist deze producten worden gebruikt, omdat zij ervoor zorgen dat het piramide-inkomen blijft.

25) Producten zijn duur of niet te vergelijken met andere producten in de markt.

Vaak worden de producten als kwalitatief beter en dergelijken bestempeld. Hierdoor kan de onderneming een relatief hoge prijs (een premium) rekenen waaruit het geld voor de piramide gehaald kan worden.

26) Nieuwe distributeurs worden aangemoedigd vaker of in grotere hoeveelheden aan te kopen dan zij normaal zouden doen.

Men moet een voorbeeld zijn voor de downline. Vaak leidt dit tot garage's vol producten. Distributeurs die eruitstappen stoppen vaak ook met kopen van producten bij de onderneming.

27) MLM promoters houden zichzelf en anderen continu voor dat de zakelijke kans reeel en goed is.

Hoezeer cijfers en feiten ook aantonen dat de realiteit voor de meesten anders is, zij blijven volhouden dat het systeem werkt en dat zij wél zullen slagen.

28) MLM veroorzaakt verslavingseffecten bij een aantal distributeurs.

Zij investeren enorme bedragen om mee te kunnen doen, stappen van de ene MLM in de andere en blijven volhouden, ook al vallen de verdiensten tegen.

Conclusie: Hoe meer van deze symptomen opgaan voor een willekeurige MLM, hoe groter de kans dat het om een piramidesysteem gaat. Sommige aspecten kunnen zwaarder wegen bij deze inschatting, naar gelang de mate waarin een symptoom van toepassing is en het in de praktijk waargenomen gedrag van de distributeurs. Op basis van al het voorgaande stelt Taylor een test voor waarmee je kunt beoordelen hoe legitiem een bepaalde "MLM opportunity" is.